اولویتبندی عوامل موثر بر فراموشی سازمانی با استفاده از مدل تحلیل شبکهای فازی بارویکرد برنامه ریزی غیرخطی(مطالعه موردی: ادارات کل امور مالیاتی شهر تهران)

تغییرات وپیشرفتهای تکنولوژی موجب تغییرمحیط سازمانها شده است و بدنبال این تغییرسازمانها نیازبه اتخاذ استراتژیهای جدیدبه منظور حفظ و بقای خود درمحیط رقابتی دارند. یکی از این استراتژی ها که می تواند عامل موفقیت سازمان ها در چنین محیطی گرددتمرکز بر روی سرمایه فکری ودانش افراداست. یکی ازمعضلات در این استراتژی که توجه بیشتری به مدیریت دانش دارد مدیریت یادگیری سازمانی است. در این مطالعه به بررسی عوامل موثر بر یادگیری منفی یا همان فراموشی سازمانی پرداخته شده است. ابتدا با مرور مدلها و مطالعات انجام شده در این حوزه، عوامل موثر شناسایی شدهاند و درگام بعد به کمک نظرخواهی از مدیران و کارکنان شاغل در ادارات امور مالیاتی شهر تهران به عنوان سازمانی که ماهیتا دانش سازمانی بر عملکرد و خروجی آن تاثیر زیادی میگذارد، به اولویتبندی این عوامل پرداخته شده است. در این راستا در چارچوب یک مدل ANP ترکیبی، مقایساتزوجی بین هر سه دسته عوامل فردی، سازمانی و محیطی شناسایی شده انجام شد، مدلهای برنامهریزی غیر خطی ایجاد و با حل این مدلها در Lingo 8.0 ، وزن هر یک از عوامل به دست آمد اولویت عوامل شناسایی شده مشخص گردید.

کلیدواژه ها:

فراموشی سازمانی ، حافظه سازمانی ، فرآیندتحلیل شبکه ای ، عدم قطعیت ، تئوری فازی ، برنامه ریزی غیرخطی