انطباق نظریات کریستوفرالکساندر با کهن الگوهای ایرانی

زبان الگوی کریستوفر الکساندر 1 در تفهیم و به روز رسانی معماری سنتی و انتقال معنا و کارکرد به معماری مدرن نقش اساسیی دارد چنانچه ایشان بابیان الگوها و نقش آنها در ساختاربندی و افزودن آنها به بنا باعث افزایش میزان حیات وکیفیت ساختمان می داند. الکساندر ،معماری را یک مقصد ،یکمکان و یا رویدادی در فضا تلقی نمی کند بلکه ماندگار بودن و بی مکانی و بی زمانی را بر کالبد بنا ترجیح می دهد.برای تقویت این موضوع الگوها و علی الخصوص کهن الگوها نقشی بیادماندنی در شیوه گری و همدلی دارند که در مفهوم راه بی زمانی ساختن الکساندر مطرح کرد تاثیری شگرف بر ساختار و فرم می گذارند واین خصلت بی بدیل و آشکار است و یونگ این بی زمانی را خصلتی ذاتی در تجربه ای ناخودآگاه جمعی می داند و می گوید هر واکنشی بیرون از تناسب یا علتی که آن را به وجود آورده است باید از این دریچه میورد بررسی قرار گیرد که ممکن است این واکنش را یک کهن الگوی ناخودآگاه به وجود آورده باشد او تمامی آگاهی های ما از دنیا و چیزهایی که در دسترس فوری ما ایرار دارنید، را از محتویات خودآگاهی می داند که از چشمه های دور با سرچشمه هایی ناپیدا جاری شده اند. هدف این مقاله انطباق تئوری هایی که الکساندر بیا الگوهیای » فرهنیگ هیای « کهن و آرکی تایپ ها ویافتن نقاط همسو و ایجاد فصلی مشترکی است تا از طریق آن بتوان طرحی مناسب ودرخور ارائه کرد. در همی سنتی انسانی، چیزهایی که عالم از آن ساخته شده است همواره در سیطره زبان های الگویی است که مردم به کار می برند. این الگوها با توجیه به یکزبان سیستماتیک به هم پیوند می خورند و نقاط مشترک این بازخورد با کهن الگوها به عنوان نماینده هر فرهنگ وسنتی مظرح می گردند؛ که این کهنالگوها در بسیاری از جهات و نقاط با مفاهیمی که الکساندر از الگو بیان می دارد نگاهی مشترک و یگانه دارد.

کلیدواژه ها:

زبان الگو ، کریستوفر الکساندر ، زبان ، کهن الگو ، یونگ ، ناخودآگاه جمعی