تاثیر ارتفاع سازه برتخمین تقاضای لرزه ای در قابهای خمشی فولادی در نقظه ای از شهر تهران با سطح لرزه خیزی متوسط

تخمین تقاضای لرزه ای یکی از مهمترین اجزای روش نوین طراحی براساس عملکرد محسوب می گردد . در این روش داشتن تخمینی مناسب از پارامتر لرزه ای – که عموماً یک پاسخ تغییر مکانی سازه انتخاب می گردد تا بتواند نشانگر رفتار غیرخطی سازه باشد – جهت مقایسه آن با مقدار هدف درچارچوب طراحی براساس عملکرد اجتناب ناپذیر است . اما بزرگترین چالش در تخمین تقاضای لرزه ای ، عدم قطعیت ها و تصادف های فراوانی است که در این کمیت وجود دارد . بنابراین طبیعی است که به علت تصادف و عدم قطعیت موجود در تخمین تقاضای لرزه ای ، استفاده از یک چارچوب احتمالاتی در انجام این تخمین الزامی باشد . به چنین چارچوبی تحلیل احتمالاتی تقاضای لرزه ای اطلاق می گردد . روش معمول جهت ایجاد چنین چارچوبی ، برمبنای جداکردن عدم قطعیت های لرزه ای از عدم قطعیت های رفتار سازه با استفاده از یک پارامتر واسطه به نام شاخص شدت استوار است .در این تحقیق پس از معرفی قابهای عمومی(Generic) که برای قابهای خمش فولادی بکار می روند و همچنین انتخاب شتاب نگاشت های مناسب برای انجام تحلیل افزاینده دینامیکی سعی شده است با استفاده از رابطه کاهندگی طیفی پیشنهادی Ambraseys, Simpson & Bommer (1996) ، تاثیرات ارتفاع سازه بر روی تخمین تقاضای لرزه ای مورد ارزیابی قرار گردید . نتایج حاصل نشان می دهد که سازه های کوتاه مرتبه حساسیت بیشتری در تخمین تقاضای لرزه ای در مقابل سازه های بلند مرتبه از خود نشان می دهند .

کلیدواژه ها:

تحلیل احتمالاتی تقاضای لرزه ای ، تحلیل خطر احتمالاتی ، روابط کاهندگی ، تحلیل افزاینده دینامیکی ، شاخص شدت