معماری پایدار

مفهوم پایداری در دهه 1970 میلادی، نتیجه آمادگی بشر نسبت به مسائل محیط زیست و مشکلات فرهنگی- اجتماعی و اقتصادی میباشد. یکی از مهمترین اهداف معماری پایدار، حفظ طبیعت و اصلاح نگاه به آن است و تجلی توسعه پایدار در حوزه محیط ساخته شده معماری پایدار نامیده می شود و این خود عکس العمل منطقی در برابر مسائل و مشکلات عصر صنعت به شمار میرود. سیمای شهرهای اقصی نقاط جهان که تا چندی بیش هرکدام درون خود دنیایی متفاوت داشت، هر روز با سرعتی افزونتر در پی محو شدن آن چیزی است که به آن هویت مستقل میداد. بشر به مدد بهره گیری از تکنولوژی جهت جبران ضعف هایش و قراردادن آن به عنوان بهترین دستاویز برای پاسخ به نیازهایش، دست یاریدن افراطی به طبیعت را به عنوان منبع تأمین نیازهای مجاز دانست. این امر تأثیرپذیری معماری از خصوصیات محیطی و محلی را کاسته بود به گونه ای که برخی با طرح معماری بین المللی و منشور آتش، ادعای حل همه مشکلات معماری و شهر را داشتند اما طبیعت و شهر در حال از بین رفتن بود در واقع آنچه که امروزه به عنوان معماری معماری پایدار یاد میشود بازنگری اصلاح طلبانه است که به مدرنسیم و نسبت جهت یافتن راهی بینابین آنچه که در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است رویکرد معماری پایدار نسبت به مسائل محیطی و شهرسازی است هرچند که جدا کردن این موضوع از سیر جنبه های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی کاری دشوار هدف این تحقیق، جستجوی نظریه های زیست محیطی توسعه پایدار و معماری پایدار می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، توسعه پایدار ، طبیعت ، فرآیند معماری