نگاهی نو به شوادانها در اقلیم گرم و مرطوب ایران با رویکرد معماری پایدار

در گذشته معماران بومی ایران برای ایجاد سازگاری با طبیعت، دراقلیمهای مختلف گرم وخشک و گرم و مرطوب نوآوری های بسیاری را خلق کرده اند. بادگیر، گودال باغچه، آب انبار و یخچال نمونه هایی از این نوآوری های پایدار است. یک نوع 12- از این معماری پایدار که در عمق زمین ساخته میشده است، شوادان نامیده میشود. شوادان محلی است که در عمق 5 متری زیر زمین ساخته میشود و در روزهای گرم تابستان از آن به علت هوای خنک و مطبوعش استفاده میشود. این اختلاف دما با سطح زمین نیز به علت ظرفیت حرارتی بالای خاک و تهویه شوادانها به وسیله جریانهای هوای سرد است که از جایی دیگر وارد مجموعه شوادانها میشود. شوادانها بیشتر در منطقه خوزستان، به خصوص در شهرهای دزفول و شوشتر مورد استفاده قرار میگرفته است.در این مقاله ابتدا به توضیح در مورد شوادانها و نحوه کارکرد و تآثیر آنها بر شرایط آسایش زندگی پرداخته میشود سپس به سبک خاص زندگی ساکنان شوادانها در مناطق گرم و نیمه مرطوب خوزستان در شهرهای دزفول و شوشتر در گذشته اشاره میشود. و در ادامه روشهایی را برای استفاده از شوادانها در حال حاضر برای صرفه جویی در انرژی ارائه میدهد

کلیدواژه ها:

شوادان ، معماری پایدار ، دزفول ، شوشتر