ارزیابی اهمیت نحوه گسسته سازی در روش برنامه ریزی پویای تصادفی در بهره برداری از مخزن

امروزه یکی از مشکلات موجود در کشور ما، کمبود آب می باشد و این مسئله، لزوم استفاده از یک مدیریت مناسب منابع آب را می طلبد. با توجه به لزوم خودکفایی در بخش کشاورزی و نیاز زیاد این بخش به آب، می بایست قوانین مناسبی برای بهره برداری از مخازن سدها به عنوان یکی از مهم ترین منابع آب سطحی اتخاذ شود تا برداشت از مخزن در هر دوره زمانی با اطمینان به ایجاد کمترین کمبود صورت گیرد. یکی از روش های استخراج قوانین بهره برداری از مخازن، روش برنامه ریزی پویای تصادفی (SDP) می باشد . در این روش، عامل دبی ورودی به مخزن به عنوان عامل تصادفی در نظر گرفته می شود. در روش (SDP) یکی از مهم ترین عوامل برای رسیدن به جواب بهینه، نحوه گسسته سازی حجم مخزن و دبی های ورودی به مخزن همچنین تعداد گسسته سازی (state) در حجم مخزن و دبی ورودی به مخزن می باشد. در این تحقیق، برای بررسی اثر این عوامل، از اطلاعات سد مخزنی دز استفاده شده است و نتایج بیانگر آنست که اولاً: از میان روش های گسسته سازی دبی ورودی به مخزن، روش طول دسته مساوی مناسب تر است. ثانیاً: در روش های گسسته ازی حجم مخزن، روش موران و ساوارنسکی تقریباً دارای نتایج یکسانی هستند. ثالثاً: هر چه تعداد دسته های حجم مخزن بیشتر وتعداد دسته های دبی ورودی به مخزن کمتر باشد، نتایج بدست آمده مطلوب تر و کمبود کمتر می باشد.

کلیدواژه ها:

بهره برداری از مخزن ، سد دز ، برنامه ریزی پویای تصادفی ، بهینه سازی ، گسسته سازی