دعوای جمعی و دعوای مشتق در برخی کشورهای کامن لا:راهکارهایی برای حقوق ایران

دادخواهی انفرادی شیوه ی رایج پیگیری تضییع حق در نظام های حقوقی است. لیکن در مواردی که خواسته یا ارزش آن ناچیز باشد، اشخاص عموماً طرح دعوا نمی کنند، زیرا هزینه آن بیش تر از سودش می باشد. در حقوق شرکتهای تجاری استیفای حقوق شرکت و سهامداران داخل در امر مدیریت و در صلاحیت انحصاری مدیران می باشد. در مواردی که مدیران بر حفظ منافع شخصی خویش از این امر استنکاف می ورزند و به تخلف خویش ادامه می دهند در این جاست که پیش بینی راهکاری مناسب و تأمین کننده حقوق شرکت و شرکا مفید می نماید. در برخی از کشور های کامن لا همچون انگلیس و آمریکا نهاد دعوای جمعی و مشتق پیش بینی شده و در نظام هایی همچون ایران تنها در ماده 276 لایحه اصلاح قانون تجارت به دعوای مشتق پرداخته و نهادی همچون دعوای جمعی پیش بینی نشده است .نوشتار حاضر با هدف فراهم ساختن بستری برای تأمل در مورد این شیوه و احیاناً پذیرشش در حقوق ایران، به بررسی شرایط آن در حقوق انگلس و آمریکا و مقایسه نهاد موجود در قانونگذاری ایران یعنی دعوای مشتق با دعوای جمعی می پردازد.

کلیدواژه ها:

دعوای مشتق ، دعوای جمعی ، نظام آمریکا ، نظام انگلیس ، نظام ایران