آزادی بیان و محدودیت های آن در حقوق مطبوعات ایران
محل انتشار: نخستین کنگره بین المللی جامع حقوق
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 12,204
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LAWI01_212
تاریخ نمایه سازی: 21 شهریور 1395
چکیده مقاله:
آزادی بیان از مهم ترین حقوق انسانی است نکته ای که در مورد این آزادی بیان می شود این است که تنها به گفتگو و سخن گفتن منتهی نمی شود و در مفهوم عام خود شامل آثار هنری، مطبوعاتی نیز می شود و بر خلاف حق داشتن عقیده حق مطلقی نیست و دارای محدودیت هایی می باشد زیرا اعمال آن بدون محدودیت دارای آثار زیانباری است. آزادی مطبوعات به عنوان بخشی از آزادی بیان در کشور ما هم در قانون اساسی و هم در قانون عادی دارای محدودیتهایی است. وجود محدودیت به خودی خود لازم و ضروری می باشد در کشور ما شرط لازم اعمال محدودیت بر آزادی بیان و اخص از آن مطبوعات که همان وضع قانون در کشور دموکراتیک است وجود دارد اما نکته اینجاست که هر چند آزادی مطبوعات و محدودیت های آن در کشور ما مطابق اسناد بین المللی است اما در قانون مطبوعات بدیهات قانون نویسی رعایت نشده و گاه با قانون اساسی که قانون مادر و برترین مرجع قانون در سلسله مراتب قوانین است تعارض دارد و با استفاده و بیان کلمات بسیار کلی و نامفهوم امکان هر گونه تفسیر و اعمال سلیقه را فراهم کرده است و در عمل مشکلات زیادی را فراهم آورده است هر چند که از لحاظ اسناد بین المللی اعمال محدودیت بر مطبوعات به عنوان رکن چهارم دموکراسی به خودی خود اشکال ندارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیدمحمدصادق احمدی
استادیار گروه حقوق، واحد اصفهان(خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
رامین خادم پور
دانشجوی دکتری حقوق عمومی، واحد اصفهان(خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :