بهینه سازی برنامه ریزی خطوط اتوبوسرانی جهت افزایش رضایتمندی مسافران با رویکرد کاهش تغییر خط

برنامه ریزی خطوط اتوبوسرانی یک تصمیم بلند مدت در حوزه برنامه ریزی ناوگان اتوبوسرانی می باشد . تاکنون مدل های ریاضی و روش های حل گوناگونی برای مسئله برنامه ریزی خطوط ارائه شده است . در این مقاله یک روش حل بر پایه یکی از الگیوریتم های تجزیه پیشنهاد شده که در آن، مسئله مذکور به صورت یک مسئله اصلی و دو زیر مسئله تعریف شده است. در ادامه در صورت رسیدن به جواب های غیر صحیح، یک روش ابتکاری جهت تبدیل جواب ها به مقادیر صحیح ارائه شده است . سپس یک الگوریتم پیشنهادی جدید برای حل مسئله برنامه ریزی خطوط اتوبوسرانی، مبتنی بر الگوریتم فرا ابتکاری ژنتیک ارائه شده است . تابع هدف در این مقاله، بیشینه سازی تعداد مسافرین مستقیم است . ارزیابی روش های حل پیشنهادی با استفاده از چند مسئله نمونه و مقایسهجواب های بدست آمده از روش پیشنهادی با روش های حل مرسوم انجام شده است . نتایج بدست آمده نشان می دهید روش ارائه شده از کارایی نسبی بالایی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی خطوط اتوبوسرانی ، الگوریتم ژنتیک ، الگوریتم تجزیه ، مسافر مستقیم