نقش میکروارگانیسم ها در ازدیاد برداشت نفت

نیاز جهانی به انرژی در حال افزایش است، و با توجه به گزارش آژانس انرژی بین المللی، انتظار می رود تا سال 2030 تا 50%افزایش یابد .می دانیم که بیش از 50 % نفت دارای زنجیره های بلند پارافینی، به صورت نفت باقیمانده درون سنگ مخزن به داممی افتد و نسبت تحرک نامطلوبی دارد و ازاین جهت بازیابی نفت را کاهش می دهد.در افزایش بازیابی نفت به روش میکروبیاز میکروارگانیسم ها و متابولیت های سطح فعال آنها (برای مثال، بیوسورفکتانت ها)، استفاده می شود و متعاقباً، کاراییاکتشاف نفت افزایش پیدا می کند. بیوسورفکتانت ها سورفکتانت هایی اند که به روش میکروبی تولید شده و به دلیل مزیت هایزیست محیطی بسیاری که ارائه می دهند توجه بسیاری را به خود جلب کرده اند این فرآیند معمولا بصورت گسترده ای برایپاک سازی اکوسیستم های ساحلی بعد از نشت ترکیبات نفتی و پاک سازی محیط های آلوده به فلزات سنگیننظیر(اورانیوم،آرسنیک،آلومنیوم،قلع و روی) و همچنین استخراج فلزات از سنگ معدن آنها استفاده می شود این میکروبهااز هیدروکربن ها به عنوان غذا استفاده می کنند تا فرایند متابولیکی شان ادامه یابد و درنتیجه ی این عمل محصولات زیستی غیرسمی و طبیعی ای نظیر بیوسورفکتانت ها و بیوپلیمرها، دفع می شوند. رامنولیپیدها از معروفترین بیوسورفکتانت ها هستند واثبات شده است که در عملیات ازدیاد بازیابی بسیار مؤثر باشد. این مطالعه به روش های تولید بیوسورفکتانت ونیز پارامترهای محیطی نظیر دما،شوری ونقش آنها در پایداری بیوسورفکتانت می پردازد.دمای بهینه بین 28-50 و شاخص امولسیونی 50 درصد،وتغیرات مقادیر خنثی تا بازی است.

کلیدواژه ها:

میکروارگانیسم ، ازدیاد برداشت ، بیوسورفکتانت ، امولسیون