بررسی استراتژى سرمایه در گردش و ریسک و بازده در بازار مالی

شرکتها مىتوانند یا به کارگیرى استراتژىهاى گوناگون، در رابطه با مدیریت سرمایه در گردش، میزان نقدینگى شرکت را تحتتأثیر قرار دهند . این استراتژىها را میزان ریسک و بازده آنها مشخص مىکند .مدیران سرمایه در گردش به دو دسته تقسیم مىشوند : محافظهکار و متهور جسور . استرا تژى محافظه کارانه در مدیریت سرمایه در گردش باعث خواهد شد که قدرت نقدینگى بیش از حد بالا برود . در اجراءسیاست محافظهکارانه سعى مىشود که ریسک ناشى از ناتوانى بازپرداخت بدهىهاى سررسید شده به پائینترین حد برسد . مدیر، در این نوع استراتژی، مىکوشد تا مقدار زیادى دارائى جارى که نرخ بازدهآنها پائین است نگه دارد، از اینرو، شرکتهائى که چنین استراتژىاى داشته باشند به اصطلاح داراى ریسک نقدینگى و بازده اندک خواهند بود . مدیر سرمایه در گردش با استراتژى جسورانه مىکوشد تا باداشتن کمترین میزان دارائى جاری، از بدهىهاى جارى بیشترین استفاده را ببرد و شرکت را به اینگونه اداره کند . در اجراء این استراتژی، ریسک نقدینگى بسیار بالا خواهد رفت و شرکتى که این استراتژى را به اجراء درآورد، بارها در وضعیتى قرار مىگیرد که نمىتواند بدهىهاى سررسیدشده را بپردازد . از سوى دیگر، چون حجم دارائىهاى جارى به پائینترین حد مىرسد، نرخ بازده سرمایهگذارى بسیار بالا مىرود البته اگر شرکت ورشکست نشود. شرکتهائى که استراتژى جسورانه در پیش مىگیرند ریسک بالائى را مىپذیرند و نرخ بازدهى آنها بالا است . شرکتها مىتوانند در اداره امور دارائىهاى جارى و بدهى هاى

کلیدواژه ها:

سرمایه در گردش ، استراتژى ، مؤسسات ، تأمین مالى ، برنامهریزى ، مدیریت مالى