بررسی رابطه مدیریت دانش و سلامت سازمانی مطالعه موردی موسسات آموزش عالی شهرستان سنندج

امروزه اهمیت عامل انسانی و نقش منحصر به فرد آن به منزله یک منبع استراتژیک و طراح و مجری نظام ها و فراگردهای سازمانی جایگاهی به مراتب والاتر از گذشته یافته است تا جایی که در تفکرسازمانی پیشرفته از انسان به مثابه مهمترین منبع و دارایی برای سازمان یاد می شود. بدین لحاظ، امروزه سازمان ها برای بقا، انتاا و بالندگی خود می کوشند از طریق منابع انسانی فرهیخته در گستره جهانی به رشد سریع،بهبود مستمر، کارآمدی، سودبخشی، انعطاف پذیری، انطباق پذیری، آمادگی برای آینده و برخورداری از موقعیت ممتاز در عرصه فعالیت خود نایل شوند. بدون این کیفیت ها، سازمان ها واقعاً غیرممکن است که بتوانند در مواجهه با بهترین ها به صورت رقابتی و اثربخش عمل کنند باآغازهزاره سوم وورود به موج چهارم حیات بشر، محیط های آموزشی باچالش هایی ازقبیل محیط ناپایدار،جهانی شدن،خصوصی سازی وظهورفناوری های پیشرفته ارتباطی واطلاعاتی مواجه شده اند.مدیریت های آموزشی جهانی برای دست یابی به اهداف،حفظ کارکردوافزایش اثربخشی نهادهای آموزشی،فرآیندهای نوینی رادردستورکارقرارداده اند.

کلیدواژه ها:

دانش ، مدیریت دانش ، سلامت سازمانی