بررسی رابطه بین توانمند سازی و یادگیری سازمانی در بین کارکنان اداره آموزش و پرورش ناحیه یک کرمان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین توانمند سازی و یادگیری سازمانی دربین کارکنان اداره آموزش و پرورش ناحیه یک کرمان بود. برای این منظور تعداد ۸۰ نفر از کل کارکنان اداره اموزش و پرورش ناحیه یک کرمان به عنوان نمونه با روشی هدفمند انتخاب گردیدند. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی وبرای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد اسپریترز (۱۹۹۵) به منظور بررسی توانمندسازی و جهت ارزیابی یادگیری سازمان از پرسشنامه شفی (۱۳۸۵) استفاده شد. پایایی این ابزارها نیز توسط محقق در سطح قابل قبول از طریق آزمون کرونباخ به دست آمد به منظور تجزیه و تحلیل یافتههای پژوهش از روش های آمار توصیفی: مانند جداول توزیع فراوانی و نمودارهای ستونی و همچنین میانگین انحراف معیار و واریانس استفاده شده و از آمار استنباطی : آزمونهای همبستگی پیرسون و آزمون تی مستقل آزمون آنالیز واریانس و آزمون تعقیبی توکی جهت آزمون فرضیه ها استفاده گردیده است و سطح معنی دارای قابل پذیرش آن پژوهش در سطح ۰.۰۵ می باشد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از بستههای نرم افزاری SDSS نسخه ۱۵ استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که بین توانمندسازی کارکنان ویادگیری سازمانی در کارکنان اداره آموزش و پرورش ناحیه یک کرمان رابطه معنادار وجود دارد. بین احساس معنی داری در شغل و یادگیری سازمانی در کارکنان اداره آموزش و پرورش ناحیه یک کرمان رابطه معنادار وجود دارد. بین احساسی شایستگی در شغل و یادگیری سازمانی در کارکنان رابطه معنادار وجود دارد. بین احساسی داشتن حق انتخاب درامور مشاغل کارکنان و یادگیری سازمانی در کارکنان اداره آموزش و پرورش ناحیه یک کرمان رابطه معنادار وجود دارد. بین احساس موثر بودن شغل و یادگیری سازمان در کارکنان اداره آموزش و پرورش ناحیه یک کرمان رابطه معنادار وجود دارد. بین احساسی اعتماد به همکاران و یادگیری سازمان در کارکنان اداره آموزش و پرورش ناحیه یک۵ درصد کرمان رابطه معنادار وجود دارد. نتیجه پژوهش شان داده هر چه میزان احساس معنی دار بودن با احساسی شایستگی احساسی داشتن حق انتخاب در امور و مشاغل ما احساسی موثر بودن شغل و همچنین احساسی اعتماد به همکاران در اداره بیشتر باشد میان یادگیری سازمانی افزایش می یابد

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، یادگیری سازمانی ، کارکنان اداری