بررسی اثربخشی آموزش مهارت مثبتاندیشی بر سازگاری اجتماعی دانشآموزان دختر مقطع اول دبیرستان

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان مدارس دولتی منطقه 81 شهر تهران بوده است. روش: این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون بود. بدینصورت که از بین17 مدرسه دولتی منطقه 18 شهر تهران، یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شد سپس پرسشنامه سازگاری اجتماعی در بین 100 نفر ازدانش آموزان پایه اول اجرا و سپس با توجه به نمرات بهدستآمده از بین کسانی که کمترین نمره را در سازگاری اجتماعی کسب کردند)بدین معنا که ناسازگارترند( 40 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند )تعداد هر گروه 20 نفر بوده است(.گروه آزمایش به مدت10جلسه 1/5 ساعته تحت آموزش مهارتهای مثبتاندیشی قرارگرفتند درحالیکه گروه کنترل هیچ نوع مداخلهای تجزیهوتحلیل شدند. تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که چندمتغیری دریافت نکرد نتایج: دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس تغییرات ایجاد شده در سازگاری اجتماعی دانشآموزان در اثر کاربرد آموزش مهارت مثبت اندیشی بوده است، یعنی آموزش این مهارت میزان سازگاری اجتماعی را افزایش داده است.

کلیدواژه ها:

مثبت اندیشی ، سازگاری اجتماعی