بررسی اثرات نقاشی درمانگری بر دانش آموزان دوره ی ابتدایی وارائه راهکارهایی برای حل آن

با پیشرفت علم از اواخر قرن هیجدهم تغییراتی در جهت نگرش جامعه نسب به دنیای درونی کودک و امر یاد دهی و یادگیری هنر درکودکان ایجاد گردید . یافته ها ی پژوهشی نشانگر این است که بطور قطع تعلیم وتربیت هنری موجب رشد سایر قوه شناختی و استعدادهای کودکان میشود ،از آنجایی که هنر ،حیات بشری را غنی و باور می کند می توان به نقاشی به عنوان هنری تجربی اشاره کرد که تنها معرف احساس بصریکودک نیست بلکه حاصل تجارب او در محیط اجتماعی است که در آن رشد یافته به خلق آثار هنری آن گونه که دیگران می خواهند نمی پردازد ،بلکه کودکان نقاشی را وسیله ای برای بیان عواطف و احساسات خود برمی گزینند و در واقع سعی می کنند آنچه را که قادر به گفتن آن نیستند باخطوط رنگها وعلائم و قراردادهائی که خود به وجود آورده بازگو و تجربه نمایند . لذا بنا بر اهمیت وضرورت این دوران حساس ومهم که مقارن با رشد و پرورش استعدادهای باالقوه ی دانش آموزان در مقطع ابتدائی می باشد . این ضرورت ما را برآن داشت که بتوانیم با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی به دنبال اهدافی چون تعاریف و موضوعات واطلاعات مربوط با شخصیت کودکان وکارکردهای نقاشی درمانگری بر روحیات دانش آموزان ودر نهایت ارائه راهکارهای عملی وپشنهادات اجرایی در این دوره ی ارائه دهیم

کلیدواژه ها:

نقاشی درمانگری ، شخصیت ، رشد کودک ، مقطع ابتدایی