ارایه الگوریتم مسیریابی جدید در شبکه های موردی سیار مبتنی بر الگوریتم ژنتیک

شبکه های حسگر در سالهای اخیر مورد توجه بسیار قرار گرفته اند. ویژگی های خاص این شبکه ها استفاده از پروتکلهای مسیریابی مرسوم در شبکه های موردی و یا سلولی را در آنها دچار مشکل می سازد. لزوم آگاه بودن از انرژی، طولعمر زیاد، تحملپذیر بودن در برابر خطا و مقیاس پذیری در شبکه های حسگر، از مهمترین عواملی هستند که باید درطراحی پروتکل ها، برای آنها مد نظر قرار گیرند. باین مقاله به بررسی توانایی الگوریتم ژنتیک برای مسأله مسیریابی درشبکه های حسگر پرداخته شده است. با توجه به توانایی های این الگوریتم (از قبیل بار محاسباتی کم، قابلیت استفادهدر محیط های توزیع شده و دارای اطلاعات نادقیق، نیاز به کمترین بازخورد از محیط و ...)، به نظر می رسد که استفادهاز آن برای حل مسائل مطرح در شبکه های حسگر مناسب باشد. به منظور بررسی دقیق تر این مطلب، یک پروتکلمسیریابی برای این نوع از شبکه ها با هدف متوازن کردن مصرف انرژی و افزایش طول عمر شبکه با استفاده از الگوریتمژنتیک ارائه شده است.