مدل یابی معادلات ساختاری روابط بین کیفیت زندگی کاری و توانمندسازی روانشناختی با بهره وری کارکنان شهرداری زاهدان

هدف پژوهش حاضر تعیین روابط علی و مدل یابی معادلات ساختاری روابط بین کیفیت زندگی کاری و توانمندسازی روانشناختی با بهره وری کارکنان شهرداری زاهدان می باشد. روش انجام پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی همبستگی می باشد. جامعه آماری تحقیق را کارکنان اداری شهرداری مرکز، منطقه 1، 2 و 3 زاهدان به تعداد 257 نفر تشکیل دادند که با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه ی کرجسی و مورگان (1971) ، حجم نمونه معادل با 155 نفر محاسبه گردید و روش نمونه گیری نیز تصادفی ،طبقه ای می باشد. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های کیفیت زندگی کاری والتون (1973) توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر (1996) و بهره وری هرسی و گلداسمیت (1980) استفاده گردید. روایی صوری پرسشنامه ها مورد تأیید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه ها بر اساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0/85 ، 0/75 و 0/74 بر آورد گردید. یافته های پژوهش نشان داد که رابطه هر کدام ازمتغیرهای کیفیت زندگی کاری و توانمندسازی روانشناختی با بهره وری کارکنان و همچنین رابطه بین کیفیت زندگی کاری با توانمندسازی روانشناختی معنا دار است (p≤0/01) یافته های مربوط به مدل معادلات ساختاری نشان داد که کیفیت زندگی کاری اثر مستقیمی بر تقویت بهره وری کارکنان داشته لیکن تأثیر غیر مستقیم آن بر بهره وری کارکنان بیشتر از تأثیر مستقیم آن بوده است که این تأثیر را از طریق تقویت توانمندسازی روانشناختی کارکنان به عنوان متغیر میانجی ایفاء کرده است. همچنین توانمندسازی روانشناختی بر بهره وری کارکنان تأثر مستقیم نشان داد.