سنجش اثر بخشی آموزشهای ضمن خدمت بر ارتقای عملکرد سازمانهای غیر دولتی(NGO )مطالعه موردی:جمعیت هلال احمر استان مازندران

هدف پژوهش ارزیابی و سنجش اثربخشی دوره های آموزش ضمن خدمت کارکنان در زمینه افزایش دانش,مهارت و نگرش مدیران است.جامعه اماری کارمندان جمعیت هلال احمر استان مازندران می باشند و اموزش انجام شده به طور خاص آموزش کمک های اولیه امداد و نجات و حقظ حیات بوده است,تعداد اعضای جامعه اماری 310 نفر می باشد.روش پژوهش از نوع توصیفی -پیمایشی است.ابزار اصلی گرداورنده داده ها,منابع کتابخانه ای و پرسشنامه می باشد.روش نمونه گیری از نوع تصادفی و حداقل تعداد ممکن براورنده یک توزیع نرمال و در هر مرحله آزمون 40 نفر بوده اند.داده های بدست آمده از پرسشنامه ها با استفاده از روشهای توصیفی و استنباطی پارامتریک و با کمک نرمافزار SPSS مورد تحلیل قرر گرفت .نتایج تحلیل ها,با استفاده از روش ارزیابی کرک پاتریک در سطوح چهارگانه واکنش,یادگیری,رفتار,مورد ارزیابی قرار گرفت.تحلیل های اثربخشی نشان میدهد که آموزش ضمن خدمت در زمینه دانش و مهارت تاثیر افزایشی و مثبت به مقدار حداقل 10% را دارد و در زمینه رفتاری با ملاک قرار دادن حقط دانش و مهارت اکتسابی پس از دوره آموزشی,بهتر شدن عملکردی حدود کمی کمتر از 10%را شاهد هستیم.مشاهدات و آزمون ها نشان می دهند با وجود آنکه افراد دارای تحصیلات بالاتر دارای میانگین دانش بیشتری بودند,افزایش دانش و مهارت و در نتیجه اثربخشی آموزش ارتباط معناداری با میزان تحصیلات فرد نداشت.از این رو برای دوره کمک های اولیه نیازی احساس نشد تا برای سطوح مختلف تحصیلات دوره های جداگانه و متفاوتی برگزار و طراحی شود.