بهینه سازی مصرف انرژی با طراحی ساختمان سبز و کاربرد انرژی های پایدار

پایداری انسانی مستقیماً با پایداری طبیعت در ارتباط است، پایداری نیازمند زندگی مسئولانه ماست، پایداری یعنی خوب ساختن. اسراف و ضایع کردن پایداری نیست. منابع قابل جایگزین در صورتی که مصرف آنها طی یک دوره کندتر از تهیه دوباره آنها باشد، پایدارند. بازیافت منابع می تواند به طور مؤثری افزایش یابد و پایداری را فراهم نماید. فاکتورهای اساسی برای ثبات پایداری عبارتند از هوا، آب، زمین، مواد و مصالح. اکنون زمانی است که منابع طبیعی رو به زوال است. هنگامی که دغدغه معماران، طراحان شهری، مهندسین و متخصصین ساختمان اساساً در چاره جویی برای آینده است. طراحی سبز عملی است برای حل مشکلات که طی آن منابع طبیعی قبل، بعد وطی پروسه تولید و ساخت به کمترین حد آسیب می بیند به علاوه مصالح مفید بوده و قابل بازگشت به چرخه طبیعت باشند. هر ساختمان باید به گونه ای طراحی و ساخته شود که نیاز آن به سوخت فسیلی به حداقل ممکن برسد. همچنین قادر به استفاده از اقلیم و منابع انرژی محلی باشند. معیارهای زیست محیطی معمار ی سنتی ایران واجد ارزشهای بسیار فراوان در شیوه های گوناگون استفاده بهینه از انرژی و بهره برداری اکولوژیک از انواع انرژیها و به ویژه کاربرد انرژیهای پایدار و بی زیان است. ایجاد ساختمان سبز به سلامت فردی که در آن و در محیط اطراف آن زندگی می کند کمک و از او پشتیبانی می کند و موجب رضایت آنان می شود.

کلیدواژه ها:

پایدار ی انرژی ، ساختمان سبز ، محیط زیست ، معماری