جلوه های تفاهم درمثنوی مبتنی بر ارتباطات غیر کلامی

زندگی انسان فرایندی است پویا و مستمر که قسمت عمده و مهم آن را ارتباطات بین فردی و تعاملات اجتماعی شکل می دهد. ارتباط، این رکن جدایی ناپذیر زندگی انسان که از تولد تا پایان عمر همراه و ملازم اوست می تواند نقش مهمی در سعادت یا شقاوت فرد داشته باشد. لذا داشتن مهارت و آگاهی در این زمینه می تواند لحظاتی لذت بخش و پر از موفقیت را در زندگی اجتماعی و محیط های شغلی برای فرد رقم بزند. در این میان ارتباطات غیرکلامی به لحاظ تأثیرگذاری بیشتر از اهمیت بیشتری برخوردار است. از طرفی متو ن ادبی سر شار از مفاهیم مربوط به زندگی اجتماعی است و فقط به حوزه احساس تعلق ندارد. بررسی آثار بزرگان ادب فارسی می تواند الگویی عملی وبومی در اختیار خوانندگان قرار دهد . در این میان مولانا حکیمی جامع العلوم است که خوش درخشیده است. مثنوی گواه معتبری در اثبات این مدعاست. در این مقاله سعی برآن است که با بررسی دقیق مثنوی و تحلیل داستان های آن، موارد ارتباط غیرکلامی مورد اسثفاده نقش پردازان حکایت ها را استخراج نموده و میزان اعتبار و تأثیرگذاری آن را با معیارهای معتبر علمی و نظرات روانشناسان امروزی در راستای ارتباطات بین فردی بسنجیم.مید است نتایج این جستار بتواند به ارتقای دانش ارتباطی خوانندگان و برخورداری از یک زندگی پربار و لذت بخش در سایه تفاهم و درک متقابل کمک نماید

کلیدواژه ها:

مولانا ، مثنوی ، ارتباط ، ارتباط غیرکلامی ، زبان بدن