طراحی مسیر استخوان بندی حمل ونقل همگانی با رویکرد توسعه پایدار

درطراحی مسیرسیستم های انبوه برحمل ونقل همگانی معمولا دیدگاه های مبتنی برسرعت وحرکت حاکم است درحالیکه درنظریه توسعه پایدارشهری، بیشترین تاکید براصل دسترسی است، این مطالعه بامبنا قراردادن اصل دسترسی درمقابل سرعت وحرکت وتوجه ویژه به خصوصیات جغرافیایی مناطق شهری ازجمله مراکز عمده سکونت و اشتغال وفرم هندسی شبکه خیابانی ویابه کارگیری الگوریتم کلونی مورچگان روشی را جهت طراحی مسیرخطوط انبوه برحمل ونقل همگانی توسعه داده است. هدف ازتحقیق ، توسعه روشی برای طراحی مسیرباافزایش حداکثری سطح پوشش و کاهش فاصله نواحی شهری به استخوان بندی سیستم حمل ونقل همگانی است. همچنین روش توسعه داده شده در شرایط شهرمشهد به کارگرفته شده ومسیرهای اصلاحی سیتسم های انبوده برحمل ونقل همگانی تعیین گردیده و بامسیرهای مصوب فعلی مقایسه شده اند. نتیجه تحقیق حاکی ازافزایش سطح پوشش وکاهش درصد همپوشانی خطوط می باشد. داده های مورد نیازبه روش مطالعه اسنادی وازبانک اطلاعات مطالعات جامع حمل ونقل مشهد استخراج شده است .نتیجه این تحقیق مزایای به کارگیری اصول توسعه پایداردرطراحی سیستم ها ی حمل ونقل همگانی رانشان می دهد.

کلیدواژه ها:

طراحی مسیر ، حمل ونقل همگانی ، الگوریتم کلونی مورچگان ، توسعه پایدرشهری ، دسترسی ، شهر مشهد