تاثیر سیستم های انگیزشی بر کاهش رفتارهای ضدتولیدی کارکنان

هدف این پژوهش، تعیین میزان تاثیر سیستم های انگیزشی(سیستم های رفاهی، سیستم های توانمندساز و سیستم های مشارکتی)در عدم بروز و یا کاهش رفتارهای ضدتولیدی کارکنان می باشد. جامعه مورد پژوهش تعداد 3600 نفر از کارکنان مدیریت بدنه شرکت ایران خودرو تهران بوده که به شیوه نمونه گیری در جامعه محدود تعداد 241 نفر به عنواننمونه تحقیق انتخاب گردیدند. روش تحقیق حاضر، توصیفی از نوع همبستگی و از حیث هدف، کاربردی می باشد. ابزار اندازه گیری مورد استفاده دو پرسشنامه انگیزشی و رفتاری به صورت مجزا می باشد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، روش آماری توصیفی شامل فراوانی، میانگین و ... و استنباطی شامل ضریب همبستگی و رگرسیون چندمتغیری ، مورد استفادهقرارگرفته اند. همچنین رتبه بندی رفتارهای ضدتولیدی به وسیله آزمون فریدمن انجام شده است. نتایج آزمون های آماری حاصل از اطلاعات پرسش نامه ها نشان داد که هر یک از مولفه های سیستم های انگیزشی با رفتارهای ضدتولیدی کارکنان رابطه معکوس و شدید دارند. همچنین مشخص گردید که مولفه ی تلف کردن وقت در هنگام کار و انجامکارهای شخصی در ساعات کار سازمان و استفاده نادرست از نفوذ شخصی, بالاترین میانگین را در رفتارهای ضدتولیدی کارکنان داشته اند. همچنین یافته ها حاکی از آن است که سیستم های توانمندساز و رفاهی، بالاترین ضریب همبستگی را نسبت به سیستم های مشارکتی داشته اند.