بررسی ضربان های گفت و گویی و کارکرد های نمایشی آن در چهار نمایش نامه از محمد یعقوبی (با رویکردی به راهکارهای زبان بنیاد پل کاستانیو)
محل انتشار: دوماهنامه جستارهای زبانی، دوره: 6، شماره: 2
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 471
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LRR-6-2_006
تاریخ نمایه سازی: 16 شهریور 1395
چکیده مقاله:
ضربانهای گفتوگویی، به عنوان بنیادی ترین واحدهای قابل تشخیص کنشهای زبانی، بخش عمدهای از یک متن نمایشی را تشکیل میدهند. در مقالهٔ حاضر، قصد داریم با مطالعهٔ ویژگیهای این تمهیدات زبانی، پاسخی برای سؤال اصلی خود، مبنی بر نحوهٔ عملکرد آنها در توسعهٔ سبک نمایشنامه نویسی تجربی محمد یعقوبی، بیابیم. چارچوب نظری بحث، تلفیقی از مطالعات زبان و سبک شناسی درام «پل کاستانیو» و «ویمالا هرمان» است. روش انجام این تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی و نمونه کاوی است و با بررسی مستقیم متون، امکان تحلیل کیفی نمونه های مطالعاتی، به کمک شاخصهای عملیاتی تعریف شده مهیا شده است. یافتههای این تحقیق نشان میدهد که در سبک تجربهگرایانهٔ نمایشنامه های یعقوبی، توجه عمدهای به زبان و کارکردهای متنوع دلالتگرهای زبانی شده است. او با بهرهگیری از تمهیدات متفاوتی در نگارش گفتوگو، ضربانهای گفتوگویی را در سطوح گستردهای از دلالتهای زبانی و فراز بانی به کار برده و از آنها به عنوان عاملی برای «تأکید»، «تعلیق»، «انقطاع» و«تأثیر» بر شیوههای پایان بندی آثار خود استفاده کرده است؛ با این تفاوت که رفته رفته، کارکرد ونحوهٔ به کارگیری این تمهیدات زبانی مشخص تر و با مضمون اثر نیز همسازتر شدهاند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد جعفر یوسفیان کناری
استادیار ادبیات نمایشی،دانشگاه تربیت مدرس تهران، ایران
مجید کیانیان
دانشجوی کارشناسی ارشد ادبیات نمایشیف دانشگاه تربیت مدرس،تهران، ایران