بررسی فاکتورهای توسعه پایدار اکوتوریسم در ایران

بهره گیری از شاخص های آسایش زیست اقلیمی یا بیوکلیماتیک درمناق مختلف جغرافیایی، می تواند به برنامه ریزی اکوتوریستی کمک نماید تا مناطق جاذب محیطی به منظور گذراندن اوقات فراغت مورد استفاده بهتر قرار گیرد. یکی ازمهمترین مقاصد سفر گردشگران طبیعت است. کشور ایران از نظر تنوع صنایع دستی جزء 3 کشور برتر دنیا به حساب می آید و از لحاظ جاذبه های فرهنگی و طبیعی دربین 5 کشور برتر دنیا و از لحاظ جاذبه های تاریخی در رتبه 10 قرارگرفته است. کشور ایران با ویژگی های طبیعی خاص برای شیفتگان اکوتوریسم منطقه بسیار مستعد در زمینه جذب گردشگران طبیعی در سطح بین المللی می باشد. با این وجود موانع و مشکلات زیادی در صنعت اکوتوریسم ایران وجود دارد که علاوه بر تخریب و کاهش کیفیت طبیعت و جلوه های طبیعی و مصنوعی به کاهش جاذبه سرزمین های تحتتاثیر برای گردشگران داخلی و خارجی منجر شده و فرایند توسعه پایدار این صنعت را با وقفه و اختلال مواجه ساخته است و یکی از عوامل مؤثر در این بین عدم وجود آموزشهای صحیح محیط زیستی می باشد. جهانگردی با مشکلاتی اززیر بنا مواجه شده است و این یک دلیل است برای اینکه ما فرصتهای قابل رشد و توسعه جهانگردی را، با مسئولیت دولت، با تضمین و تأمین هم بستگی اجتماعی و انجمن انسان و طبیعت به همراه سوگند ارزشی فرهنگ اکوتوریسم ، ملاحظه کنیم که باعث توریسمی شدن می شود. نتیجه ی این مقاله این است که می توان از تحول تاریخ برای برنامه هادر تحقق وبیان کردن پایه و اساس هویت استفاده کرد و همچنین از اقتصاد جدید و ارز آوری با انسجام اجتماعی خوبی نیز برخوردار شد. اهداف اصلی عبارت است از: توسعه فرهنگی بلند مدت؛ جذب بازدید کنندگان بین المللی؛ ارتقا حس غرور و اعتماد به نفس؛ رشد و توسعه مخاطب محلی برای فرهنگ؛ بهبود انسجام اجتماعی وایجاد جریان پایین دستاقتصادی؛ بهبود زیر ساخت فرهنگی وغیر فرهنگی؛ توسعه رابطه ها با سایر شه رها، مناطق اروپایی و ارتقا مشارکت فرهنگی اروپا؛ ارتقا خلاقیت و و نآوری

کلیدواژه ها:

آسایش زیست اقلیمی ، اکوتوریسم ، گردشگری ، توسعه پایدار ، محیط زیست ایران