تغییرات توزیع عمودی شاخص کلروفیل برگ گیاه کنجد تحت شرایط رقابت با علفهای هرز

شاخصی کلروفیل بالا در گیاه نشان دهنده ی سلامت گیاه است، لذا به منظور بررسی میزان کلروفیل برگ گیاه کنجد در رقابت با علفهای هرز تحت منابع کودی مختلف، آزمایشی در سال ۱۳۹۴ به صورت اسپیلیت پلات در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با عامل اصلی سطوح منابع کودی شامل: کود دامی (۴۰ تن در هکتار)، کود کبوتر (5/0 تن در هکتار)، کود ورمی کمپوست (۵ تن در هکتار)، کود زیستی (نیتروکارا)' ( ۱۰۰ میلی لیتر در هکتار)، کود دامی (۲۰ تن در هکتار) + کود زیستی ( ۵۰ میلی لیتر در هکتار)، کود کبوتر (25/0 تن در هکتار) + کود زیستی (۵۰ میلی لیتر در هکتار)، ورمی کمپوست (5/2 تن در هکتار) + کود زیستی (۵۰ میلی لیتر در هکتار)، کود شیمیایی اوره (۱۰۰ کیلو در هکتار) و شاهد (عدم مصرف کود) و عامل فرعی رقابت گیاه زراعی و علفهای هرز (در دو سطح وجود علف هرز و وجین) در سه تکرار انجام گرفت. نمونه برداری ۱۰۰ روز بعد از کاشت انجام شد. هر نمونه به سه بخش (بالایی، میانی و زیرین) تقسیم و شاخص کلروفیل هر بخش بررسی شد. نتایج حاکی از آن بود که بیشترین عدد شاخص کلروفیل در لایه ی بالایی کانوپی مربوط به تیمار تلفیقی ورمی کمپوست و کود زیستی نیتروکارا در شرایط کنترل علفهای هرز بوده و کمترین مقدار عددی در لایه ی پایینی تیمار شاهد در شرایط رقابت با علف هرز مشاهده شد. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد آلودگی به علفهای هرز باعث کاهش شاخص کلروفیل در تیمار بدون وجین کنجد نسبت به تیمارهای با وجین شد، اما اعمال تیمارهای کودی زیستی و آلی با بالا بردن میزان نیتروژن در دسترسی گیاه و حذف علفهای هرز به عنوان عامل رقیب سبب افزایش چشمگیر شاخصی کلروفیل برگها شد

کلیدواژه ها:

ساختارکانوپی ، کودآلی ، کودزیستی ، علف هرز