پیاده سازی یک روش گروه بندی جهت شناسایی اجزای وابسته یک محصول پیچیده با استفاده از ماتریس ساختار طراحی

قابلیت اطمینان، از مهمترین ویژگی های یک سیستم به شمار می رود که برای رسیدن به حد مطلوب آن باید زیرمجموعه های تشکیل دهنده آن دارای قابلیت اطمینان مناسب باشند. برای تخصیص قابلیت اطمینان به زیرسیستم ها یا اجزای محصول ابتدا باید استقلال یا وابستگی اجزا همچنین قدرت وابستگی بین اجزا جهت تخصیص قابلیت اطمینان دقیق به اجزا مشخص گردد. یکی از راه های شناسایی اجزای مستقل و وابسته استفاده از الگوریتم های گروه بندی با ماتریس ساختار طراحی است. هدف معمول خوشه بندی DSM، کاهش وابستگی های خارجی یا افزایش وابستگی های داخلی با تغییر محل المان های در ماتریس DSM است. هدف این مقاله، خوشه بندی یک محصول پیجیده از طریق ماتریس ساختار طراحی فازی می باشد که طی این خوشه بندی اجزای مستقل و وابسته جهت تخصیص قابلیت اطمینان شناسایی می شوند. در این پژوهش ابتدا اجزای محصول شناسایی شدند و 5 نوع ارتباط بین اجزا شامل فرمان، مایع، سیگنال، لیزر و توان با نظر خبرگان مشخص شد. سپس الگوریتم خوشه بندی جهت گروه بندی اجزای وابسته انتخاب گردید. در تحلیل و ارزیابی محصول از طریق ماتریس ساختار طراحی، با توجه به قطعی نبودن اعداد موجود در سلول های ماتریس، از روش ارزیابی فازی برای تحلیل دقیقتر استفاده گردید. با پیاده سازی روش پیشنهادی، محصول مورد مطالعه به دو خوشه با چندین جزء و شش جزء مستقل تقسیم گردید. یک خوشه یا ماژول معمولاً به عنوان یک قطعه وابسته تعریف می شود که در آن اجزاء به شدت به هم وابسته اند. اما وابستگی ضعیفی با سایر اجزای سیستم دارند.

کلیدواژه ها:

معماری محصول ، ماتریس ساختار طراحی (DSM) ، خوشه بندی ، مجموعه فازی