ساختار داربست سه بعدی نانو لیفی پلی کاپرولاکتون / هیدروکسی آپاتیت و ژلاتین

زمانی که به بافت استخوان آسیب وارد می شود ممکن است بافت آسیب دیده با استفاده از سلول های بنیادین خود که دارای توان خودسازی حسن داسیت را ترمیم کند. اما در صورتی که گستره جراحت به گونه ای باشد که سبب از بین رفتن بخشی پزشکی از آن استخوان شود از پروتزهای دایمی استفاده می شود که انتخاب و مشکلات حرکتی زیادی را برای مست و ایجاد می کنند. امروزه برای رفع مشکلات پروتزها سعی شده است با استفاده از مهندسی بافت، استخوان آسیب دیده را ترمیم کرد و دار بست های نانولیفی در تحقیقات گذشته جهت ایجاد بافت و سخن به کار گرفته شده اند. با توجه با ساختار استخوان اولین روش که به طور بدیهی برای مهندسی بافت استخوان به ذهن خطور می کند ایجاد کامپوزیتی از آپاتیت و کلاژن است . در سال های اخیر کلید در بسیاری تحقیقات عملی شده است. یلاتین در واقع کلاژن تغییر ماهیت داده ها یا دگرگون شده است. بنابراین تحقیقات در زمینه کامپوزیت های آپاتیت/ ژلاتین هم مورد توجه بوده است. در این پژوهش با استفاده از الکتروریسی هیبریدی داربست نهایی ساخته شده است.

کلیدواژه ها:

مهندسی بافت ، الکتروریسی هیبردیدی ، داربست ، پلی کاپرولاکتون ، و ژلاتین ، هیدروکسی آپاتیت