جایگاه مدیریت در افزایش کیفیت پروژه های راهسازی در وزارت راه و ترابری

در کشور ما استفاده از ابزار مدیریت کیفیت در ابتدا برای واحدهای صنعتی و سپس خدماتی مطرح گردید ولی هم اکنون ضرورت بکارگیری هرچه بیشتر آن برای سازمانهای خدماتی، احساس می گردد . در این راستا دستگاهها و مؤسسات دخیل در اقتصاد کشور و ارائه دهنده خدمات حمل و نقلی از نقش چشمگیرتری برخوردار می باشند . این مؤسسات حمل و نقلی از یک طرف عهده دار سیاستگذاری و برنامه ریزی جهت ساخت و بهره برداری از شبکه زیربنایی حمل و نقلی کشور از قبیل جاده، راه آهن، فرودگاهها و بنا در بوده و از طرف دیگر مسئولیت ارائه خدمات جابجایی مسافر و کالا با کیفیت مناسب و سطح سرویس مورد انتظار را عهده دار می باشند . به دلیل اهمیت و نقش حساس حمل و نقل و ارتباطات در تحقق اهداف و برنامه های توسعه در بخش های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی و تأثیر آن در رشد و تکامل فعالیت های انسانی، پیدایش و توسعه سکونتگاهها و مراکز شهر، توزیع خدمات و کالاها و ...، اجرای انواع طرحها و پروژه های راهسازی به عنوان پای هها و زیرساخ تهای توسعه از اهمیت و جایگاه خاصی برخوردار است.در این مقاله تمرکز اصلی بر بررسی عامل هزینه در احداث زیر ساختهای حمل ونقل جاده ای می باشد . بحث هزینه می تواند در هر یک از مراحل احداث زیر ساختها و یا بهره برداری از آن مطرح باشد . از جمله دلایل اصلی این انتخاب اختصاص سهم عظیمی از اعتبارات وزارت راه و ترابری به پروژه های عمرانی می باشد و همچنین سهم عظیمی از هزینه های تحقیقاتی کشور به مقدارافزایش کیفیت ساخت ونگهداری راه ها تخصیص داده می شود .حال اگر راه احداث شده با استاندارهای و پیش بینی های لازمه طراحی و در زمان مورد نظر و با کیفیت مطلوب احداث گردد،خود صرفه جویی لازمه را در بر خواهد داشت . در این مقاله ضمن معرفی اثرات مدیریت کیفیت در پروژه های عمرانی (راهسازی) و تفاوت آن در تولید،راهکارهایی در جهت ارتقاء کیفیت صنعت راهسازی در کشور ارایه خواهد شد.