بهینه سازی افت ناشی از خمیدگی در موجبرهای خمیده متعامد با به کارگیری الگوریتم ژنتیک

در این مقاله یک مدل برای بهینه سازی موج برهای خمیده متعامد ارائه شده است. در اینجا ناحیه اتصال دو موجبر مستقیم متعامد به قطعه های کوچکی تقسیم شده است که ضریب شکست هر کدام از آنها می تواند تغییر کند. سپس از روش جستجوی الگوریتم ژنتیک (GA) برای یافتن ضریب شکست مناسب هر کدام از این قطعه ها استفاده شده است، بطوریکه کل ساختار کمترین افت ناشی از خمیدگی را داشته باشد. به این ترتیب ساختارهای گسسته ای با اتلاف کم برای ناحیه اتصال دو موجبر متعامد پیشنهاد شده است. برای تحلیل انتشار موج نوری در ناحیه مورد نظر از روش اجزای محدود (FEM) استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

افت ناشی از خمیدگی ، الگوریتم ژنتیک ، بهینه سازی ، موجبر خمیده ، کروموزوم