مقایسه نیاز تبخیر -تعرق در رقم های برنج هاشمی و بهار با استفاده از اندازه گیری های لایسمیتری

به منظور رسیدن به امنیت غذایی و با توجه به رشد روزافزون نیاز غذایی، تلاش در جهت افزایش تولید محصول از واحد سطح ضروری است. ذر این راستا، یکی از راهکارها استفاده ‏از ارقام هیبرید با پتانسیل بالای تولید در واحد سطح است. جم مت ارتقاء بهره ‏وری، استخراج اطلاعات مدیریت زراعی این ارقام مانند نیاز آبی باید مد نظر قرار گیرد. پژوهش حاضر با هدف تعیین و مقایسه نیاز تبخیر-تعرق دو رقم برنج هاشمی به عنوان رقم محلی و بهار به عنوان رقم هیبرید ذر منطقه رشت در سال 1390 ‏انجام شد. جهت اندازه ‏گیری تبخیر-تعرق از مینی لایسیمترهای استوانه ای با قطر 56/5 ‏سانتی متر استفاد ه ‏شد. بر اساس نتایج، مقدار تبخیر تعرق کل دوره ‏رشد برای رقم بهار به میزان 6/8 ‏درصد بیشتر از مقدار بدست آمده ‏برای رقم هاشمی بود. میانگین روزانه تبخیر تعرق برای رقم هاشمی در مراحل ابتدایی، توسعه، میانی و انتهایی رشد به ترتیب برابر 3/85 ‏، 5/19 ‏، 7/09 ‏و 4/1 ‏میلی متر در روز بدست آمد. این مقادیر برای رقم بهار به ترتیب برابر 3/78 ‏، 4/95 ‏، 6/2 ‏و 2/81 ‏میلی متر در روز بود. همچنین مقادیر ضریب گیاهی برای دوره های ابتدایی، میانی و انتهایی رشد به ترتیب برابر ٠١٩۴ ‏، ١١٣۴ ‏و ١١١١ ‏برای رقم هاشمی و 0/94 ‏، 1/31 ‏و 1/05 ‏برای رقم بهار بدست آمد. تفاوت فرایب گیاهی در ارقام مورد مطالعه و عدم تطابق این مقادیر با مقادیر پیشنهادی فائو لزوم استخراج مقادیر ضریب گیاهی را به تفکیک ارقام و بر اساس تحقیقات محلی دو چندان می کند

کلیدواژه ها:

برنج ، تبخیر.تعرق ، رقم هاشمی ، رقم بهار