بام های سبز و بادگیرهای سنتی ،طراحی برای بهینه سازی مصرف انرژی در معماری نوین

امروزه یکی از دغدغه های مهم کارشناسان و طراحان ساختمان های نوین، تلاش برای کاهش مصرف انرژی و بهینه سازی مصرف آن است که در حال حاضر به دلیل بالا رفتن سریع نرخ انرژی این امر نمود بیشتری پیدا کرده است. نمونه کاملاً محسوس مصرف انرژی، استفاده از سیستم های برودتی برای تعدیل دمای محیط در فصول گرم سال است. در این مقاله سعی شده با بررسی عملکرد بادگیرهای سنتی، به احیای بارزترین شاهکار معماری ایران با کاربری نوین، کمک شود همچنین جایگزینی مناسب در چه سیستم هایی که تهویه مکانیکی معرفی گردد. با الهام از طراحی بادگیرهای سنتی و ادغام آن با دو طرح بام سبز و حوض آب، پریشی تلفیقی از معماری مدرن و معماری سنتی به وجود می آید که در آن حوضچه به عنوان فضایی مشترک ، هم آب رسانی فضای سبز بالای خود پرداخت و هم محیطی مطلوب برای خنک سازی باد خشک وارده از دهانه بادگیر فراهم می کند. با این روش باد سنگین شده و با سرعتی مطلوب از طریق دریچه های خروجی به فضای داخلی راه می یابد. لازم به ذکر است با اجرای این طرح در بناهای مختلف شهری نه تنها به طرز چشمگیری به اقتصاد خانواده ها و در سطح بالاتر به اقتصاد کشور کمک شایانی می شود، بلکه در چهره شهر و مبلمان آن با وجود ستون های آجری بادگیر و فضای سبز روی هر بام ، نمای زیبا و متناسب با معماری ایرانی ایجاد می گردد.

کلیدواژه ها:

بادگیر ، بام سبز ، بهینه سازی ، انرژی ، معماری