شادکامی نقطه ی عطفی درپویایی خانواده ی ایرانی

یکی از تمایلات و استعدادهای درونی انسان میل و نیاز به سرور، بهجت و لذت در زندگی است. اضطراب های فکری و تنش های روانی از مشکلات جدی انسان عصر تکنولوژی و ارتباطات است که منجر به کاهش احساس شادی درانسان ها شده است. شادکامی، یک صفت شخصیتی فرضی مشخص، با نشاط و سرزندگی، مردم آمیزی، قابلیت اعتماد و نظایر آن تعریف شده است. اینکه، آ دمیان چه چیزی را شادی تلقی کنند، دلایل فراوان دارد. هر چند از روان شناسان شناختی، کمتر کسی دامنه نظریه پرادزش را به شادی و شادکامی کشانده است؛ اما، شک نیست که شادی جنبه شناختی در خور توجهی دارد. اساسى ترین تاثیر شادابى، ایجاد آرامش و آسایش روحى براى افراد و پیشرفت و توسعه اجتماعى اقتصادى براى جامعه است. به اعتقاد صاحبنظران مسائل رفتارى، شادابى در خانواده موجب از بین رفتن اضطراب و نگرانى مى شود و افراد با انگیزه بالا براى تامین نیازهاى جسمى، روانى، عاطفى و معنوى خود فعالیت مى کنند، اما چیزى که در سال هاى اخیر بیشتر به چشم مى آید فراموش شدن هنر شاد زیستن در بین خانواده هاست. این مقاله با هدف بررسی شادکامی درپویایی وسرزندگی خانواده ی ایرانی انجام شده است. پژوهش حاضر، یک مطالعه کتابخانه ای است که به تبیین ماهیت شادی، دیدگاه هاوعوامل موثربرشادکامی درخانواده ها می پردازد.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، خانواده ، سرزندگی ، پویایی