مقایسه اثربخشی دو روش موسیقی درمانی و تن آرامی در کاهش میزان افسردگی در دانشجویان دانشگاه بین الملل امام خمینی قزوین

هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی دو روش موسیقی درمانی و تن آرامی در کاهش میزان افسردگی دانشجویان بود. روش: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات آزمایشی است که به صورت مداخله ای انجام شده است طرح پژوهش از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دختر و پسر مقطع لیسانس دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین است که در سال تحصیلی 1393-1392 مشغول به تحصیل بودند که از این میان کسانی که طبق ملاک تست نمره موردنظر را کسب کردند به شیوه تصادفی ساده 45 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل گمارده شوند. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش پرسشنامه افسردگی بک، قطعه موسیقی درمانی (محمدرضا لطفی، 1381) و تن آرامی (است، 987 1 و کیت، 1942) بود. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: یافته های نشان داد بین میانگین افسردگی دانشجویان دو گروه موسیقی درمانی و تن آرامی تفاوت معناداری وجود ندارد همچنین موسیقی درمانی در کاهش افسردگی دانشجویان مؤثر است و همچنین تن آرامی بر کاهش افسردگی دانشجویان مؤثر است. نتیجه گیری: تکنیک موسیقی درمانی و تن آرامی در کاهش افسردگی و بهبود سلامت روان مؤثر است.

کلیدواژه ها:

موسیقی درمانی ، تن آرامی ، افسردگی