بررسی نقش و کارکرد گردشگری روستایی در توسعه پایدار روستاهای شهرستان نطنز

گردشگری روستایی یکی از مهمترین ابزارهای توسعه روستایی می باشد که در بسیاری از مناطق جهان به خصوص در کشورهای توسعه یافته و کمتر توسعه یافته مورد بهره برداری قرار گرفته و می گیرد و نتایج بسیار سودمندی را نیز در برداشته است. این امر در کشورهای همچون ایران که دارای پتانسیل بسیار قوی در زمینه روستاها، جذابیت ها و فرهنگ اصیل به جا مانده می باشد، از اهمیت دوچندانی برخوردار می باشد. شهرستان نطنز نیز به لحاظ شرایط اقلیمی و فرهنگی، دارای جذابیت های بسیار ارزشمندی در زمینه گردشگری روستایی می باشد. پژوهش حاضر بر اساس شیوه ای تحلیلی- توصیفی و بر اساس ماهیت کاربردی به بررسی نقش توسعه گردشگری روستایی در توسعه پایدار روستایی شهرستان نطنز پرداخته است. جامعه آماری شامل گردشگران ورودی به روستاهای هدف گردشگری شهرستان نطنز در طول ایام نوروز سال 1393 و نیز جمعیت روستاهای مربوطه به تعداد 12000 نفر می باشند که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد 362 نفر تعیین گردیدند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS22 و تحلیل پیرسون صورت پذیرفته است و یافته ها در دو بخش وصیفی و استنباطی دسته بندی گردیده اند. با توجه به آنچه از تجزیه وتحلیل آزمون پیرسون در زمینه ارتباط بین شاخص های گردشگری در زمینه توسعه پایدار گردشگری روستایی صورت پذیرفت مشخص شد که کلیه شاخص ها به جز شاخص زیست محیطی مورد تأیید واقع شدند. از طرفی شاخص نهادی- تشکیلاتی نیز دارای ارتباط محدود می باشند و پس از آنها دو شاخص (زیرساختی و اجتماعی- فرهنگی) قرار دارند. بنابراین می توان اینگونه بیان داشت که توسعه گردشگری روستایی در شهرستان نطنز دارای اثرات مثبت اجتماعی فرهنگی، بازاری، اقتصادی، زیرساختی، نهادی، جغرافیایی داشته و اثرات منفی آن ناشی از کمبود حمایت های نهادی و دولتی و تخریب محیط زیست می باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری روستایی ، توسعه پایدار ، اقتصادی- اجتماعی ، محیط زیست