بررسی تأثیر ویتامینD و کلسیم و نقش آن در روند بیماری سرطان پروستات

سرطان پروستات نوعی بیماری است که در آن سلول های بدخیم از بافت های پروستات منشآ می گیرند و به طور منظم و فزاینده ای تکثیر یافته و منجر به افزایش حجم در هر یک از اجزای سلولی غده پروستات می گردند. این سرطان معمول ترین نئوپلاسم تشخیصی در مردان بوده و دومین علت مرگ ناشی از سرطان بعد از سرطان ریه می باشد. علت ابتلا به سرطان پروستات هنوز ناشناخته است، اما مطالعات بالینی روند بدخیم آن را به عوامل مختلفی نظیر تغذیه که یکی از این عوامل است نسبت داده اند. رژیم غذایی دارای اثرات بالقوه ای در ایجاد سرطان پروستات و یا جلوگیری از پیشرفت آن است. در دهه های اخیر بویژه از دهه های 1980 به بعد نقش کلسیم در اتیولوژی سرطان پروستات مورد بحث قرار گرفته است ولی هنوز بطور کامل مشخص نیست. مطالعات انجام گرفته نشان گر وجود رابطه مستقیم بین کلسیم دریافتی و سرطان پروستات است، یعنی دریافت کلسیم بالا خطر سرطان پروستات را افزایش می دهد. مکانیزم های احتمالی این ارتباط با استفاده از مطالعات مختلف بدین صورت ذکر شده است که دریافت بالای کلسیم از غذا سبب کاهش فرم فعال ویتامینD یعنی 1،25 دی هیدروکسی ویتامین D می گردد. تحقیقات نشان داده است که PTHrP سبب افزایش پرولیفیراسیون سلول های سرطان پروستات در انسان می گردد. با توجه به نقش آنتی پرولیفراتیوی 1،25 دی هیدروکسی ویتامینD، هر چیزی که سبب کاهش غلظت 1،25 دی هیدروکسی ویتامینD در جریان خون گردد، می تواند خطر سرطان پروستات را افزایش دهد. بنابراین دریافت مقادیر خیلی زیاد کلسیم احتمالا منجر به افزایش خطر سرطان پروستات می گردد. مطالعاتی دیگر نشان داده است که هیچ ارتباطی بین دریافت بالای کلسیم و خطر سرطان پروستات وجود ندارد. بنابر بیشتر تحقیقات انجام گرفته دریافت بیش از حد معمول (بالاتر از میزان رژیم نرمال) کلسیم باعث افزایش خطر بروز سرطان پروستات خواهد شد و در این میان اندازه گیری مقدار کلسیم خون کمک شایانی در بررسی ارتباط مذکور خواهد داشت که با توجه به این مطلب با کنترل میزان کلسیم خون از طرق مختلف میتوان از آن به عنوان عاملی جهت غربالگری و کنترل سرطان پروستات استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

سرطان پروستات ، کلسیم ، ویتامینD ، تغذیه