وضعیت ریز مغذی ها و مواد معدنی در همه چیز خواران و گیاه خواران

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 518

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NSSC01_153

تاریخ نمایه سازی: 12 تیر 1395

چکیده مقاله:

امروزه رژیم گیاه خواری به ویژه در جوامع پیشرفته رایج شده است و فرض اکثریت افراد بر این است که استفاده نکردن از غذاهای حیوانی منجر به جلوگیری از بروز بیماری در آن ها خواهد شد. اما مطالعاتی که توسط دانشمندان در دهه های اخیر انجام شده است، نشان می دهد که پیروی از رژیم گیاه خواری ممکن است باعث کمبود انواع ویتامین ها و مواد معدنی به خصوص ویتامین B12 و آهن شود. در عین حال باعث تأمین بسیاری از ویتامین ها و مواد معدنی می شود. در نتیجه رعایت یک رژیم متعادل، شامل منابع گیاهی و حیوانی بهترین روش برای حفظ سلامتی می باشد. هدف: در این تحقیق سعی بر این است که مقایسه ای بین میزان ویتامین ها و مواد معدنی در افراد همه چیز خوار و افراد گیاه خوار انجام شود.روش: در این مطالعه انواع رژیم گیاه خواری و تأثیر آن بر ویتامین ها و مواد معدنی در یک تحقیق کتاب خانه ای با استفاده از سایت معتبر و بین المللی Pub med در بازه زمانی 2000-2016 مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها: در مقایسه ای که بین رژیم گیاه خواری و رژیم همه چیز خواری انجام شد، مشخص شد که میزان آهن، روی، ید، ویتامین A، نیاسین، ویتامین B12، پانتوتنیک اسید، در گیاه خواران کم است. اما میزان منیزیم، ویتامینE، ویتامینB1، ویتامین B6 و به خصوص فولات در گیاه خواران زیاد است و کمبود فولات در همه چیز خواران دیده می شود.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها و مطالعات انجام شده نتیجه می گیریم که رعایت اعتدال و تنوع در مصرف غذا، امری ضروری است. افراد سالم علاوه بر مصرف معتدل منابع حیوانی باید روزانه 3 تا 5 واحد سبزیجات مصرف کنند که حتما یک وعده آن باید از منابغ غنی ویتامین A مثل کاهو و اسفناج باشد. هم چنین توصیه می شود که در روز 2 تا 4 وعده میوه مصرف شود و یک وعده آن متشکل از منابع ویتامین C مثل کیوی و توت فرنگی باشد. در واقع غذاهای گیاهی به علت چربی پایینی که دارند، در پیشگیری از بیماری های مزمن مؤثرند. اما باید در کنار آن ها شیر، تخم مرغ و گوشت هم مصرف شود.

نویسندگان

مریم میرزازاده

دانشجوی کارشناسی گروه علوم تغذیه، دانشکده علوم پزشکی واحد علوم و تحقیقات تهران دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

شادی ادیب مقدم

دانشجوی کارشناسی گروه علوم تغذیه، دانشکده علوم پزشکی واحد علوم و تحقیقات تهران دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران