بررسی تنوع صفات زراعی و مقاومت به تنش خشکی در ژنوتیپ های گلرنگ ایرانی

به منظور تعیین مناسبترین شاخص های تحمل به تنش خشکی و شناسائی ژئوتیپ های مقاوم، تعداد ده رقم گلرنگ بهاره در دومحلط تنش و بدون تنش خشکی و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراشگان واقع در منطقه خاتون آباد کشت شدند. تجزیه و اریانس شاخص های تحمل بیانگر وجود تفاوت معنی دار و تنوع ژنتیکی بین ارقام از نظر این شاخص ها بود. بررسی همبستگی ساده بین شاخص های تحمل به خشکی و عملکرد ارقام در دومحیط تنش و بدون تنش خشکی نشاندهنده این بود که شاخص های میانگین هندسی بهره وری (GMP) و تحمل به تنش (STI) قادر به شناسائی ارقام دارای پتانسیل عملکرد بالا و متحمل به تنش خشکی بوده و لذا به عنوان بهترین شاخص های تحمل شناخته شدند. مقایسه میانگین ارقام مختلف از نظر بهترین شاخص های تحمل به تنش خشکی و همچنین نمایش گرافیکی بای چلات مبین این مطلب بود که ارقام استرلینگ، نبراسکا 10، محلی کوسه و Gila متحمل ترین و رقم U.S.10 حساس ترین رقم نسبت به تنش خشکی می باشند. نتایج حاصل از دسته بندی ارقام با استفاده از تجزیه خوشه ای نشان داد که تلاقی بین رقم U.S.10 با ارقام اصفهان 28، 2811 و C111 که دارای بیشترین فاصله ژنتیکی می باشند به عنوان والدین بهترین تلاقی ها در جهت بهبود زنتیکی تحمل به تنش خشکی در ارقام گلرنگ بهاره قابل توصیه می باشد.

کلیدواژه ها:

گلرنگ ، تنش خشکی ، شاخص های تحمل ، بای پلات ، تجزیه خوشه ای