منشایابی رسوبات آبی با استفاده از سنگشناسیدر حوزه آبخیز نوده گناباد

منشایابی رسوب راهکاری مدیریتی در راستای کاهش هزینه پروژه های کنترل رسوب محسوب میشود. انگشت نگاری رسوب روشی استدو مرحله ای که در مرحله اول متغیرهای مناسب جهت جدایش معنی دار منابع رسوب انتخاب میشوند و در مرحله دوم ردیابهایانتخاب شده در منابع بالقوه رسوب با مقادیر متناظر آنها در نمونه های مستخرج از رسوب اخذ شده در خروجی حوضه برای تعیین سهممنابع رسوب در تولید رسوب مورد مقایسه قرار میگیرند. در این پژوهش از خرده سنگها به منظور منشایابی رسوبات آبی استفاده شد وسنگهای کوارتز، توف، لاتیت، داسیت، آندزیت، دولومیت، کلسیت و نمک به عنوان سنگهای مناسب جهت جدایش منابع رسوب در یکفرایند سه مرحلهای انتخاب شدند. در بررسی های انجام شده واحد زمینشناسی آهک اوربیتولین دار با 42/2درصد بیشترین سهم را دررسوبات مخزن به خود اختصاص داد این در حالی است که واحد Ed که کمترین وسعت را در بین واحدهای زمین شناسی دارد و از نظرروشهای E.P.Mو P.S.I.A.Cحساسیت پذیری کمی نسبت به فرسایش برخوردار است و همچنین فاصله زیادی از خروجی حوضه دارد،بیشترین درصد اهمیت نسبی را با 30/6درصد نشان میدهد که کاملا با بازدیدهای میدانی متفاوت است. این موضوع نشان دهنده عدمتوانایی روش سنگشناسی در تعیین اهمیت نسبی واحدهای زمین شناسی مختلف، از رسوب خروجی حوضه است

کلیدواژه ها:

سنگ شناسی ، رسوب ، انگشت نگاری ، منشایابی رسوب ، نوده گناباد