کاروانسراهای ایرانی، نمود هویت معماری ایرانی

تعیین ماهیت اشیاء، پدیده ها و موجودات را هویت آن ها می دانند. از این رو هویت را می توان سبب تمایز یک مجموعه در برابر دیگر مجموعه ها دانست که موجب بقا و تداوم آن ها را فراهم می نماید. هویت از جمله مظاهر تمدن هر ملت است که سابقه ای به بلندای تاریخ دارد. اگر به حوادث تاریخی سرزمین ایران با دیده ماهیت کالبدی نگریست و در پس فراز و نشیب ها و گذر نسل ها و سلسله ها به دنبال درک هویت ایرانی باشید، به مفهومی با عنوان معماری ایرانی مواجه خواهید شد که گویا همواره در بستر هویتی مردمان این سرزمین وجود داشته است. در ایران زمین از گذشته بسیار دور آثار و مظاهری از منزلگاه هایی وجود داشتند که به عنوان مأمن و سرپناه برای مسافران قلمداد می شدند و در قالب اسامی مختلف آورده شده اند. این بناها را رباط یا کاروانسرا می نامیدند که از یادگارهای معماری ایرانی هستند.در این پژوهش که روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی است و گردآوری اطلاعات از طریق مطالعات اسنادی صورت گرفته ابتدا به بررسی مفاهیم هویت، هویت شهری و شهرسازی هویتی، رابطه هویت با معماری، کاروانسراها و عناصر معماری کاروانسراهای ایرانی پرداخته شده سپس با بررسی مفاهیم پنج اصل معماری ایرانی (مردم واری، خود بسندگی، نیارش، درون گرایی و پرهیز از بیهودگی) در معماری کاروانسراهای ایرانی این نتیجه مهم دست یافته شد که کاروانسرا ها با داشتن خصوصیات اصول معماری ایرانی نمود هویت معماری ایرانی می باشند.

کلیدواژه ها:

هویت ، معماری ایرانی ، کاروانسراهای ایرانی ، عناصر کاروانسرا