تدوین معیار های راهبردی توسعه بافت تاریخی شیراز

بافت قدیم شهرهای ما از مشکلات در هم تنیده کالبدی،اجتماعی، اقتصادی وزیست محیطی رنج می برند، از جمله سیاست های موثر وحساس توسعه شهری را می توان برنامه های مداخله دربافت های قدیمی شهر دانست. که در ابعاد مختلف قابل تجزیه وتحلیل هستند. بافت تاریخی شهرها جزئی از سرمایه ملی و فرهنگی کشورهستند که نه تنها به لحاظ زیبا شناسی و تداوم خاطرات جمعی و هویت بخشی شهرهای ما ارزشمند هستند، بلکه محل سکونت و معیشت میلیون ها نفرمحسوب می شوند، با این حال، به دلیل عدم برنامه ریزی و مدیریت مناسب این بافت ها رو به افول و تخریب می باشند. فرسودگی و ناپایداری در بافت قدیم شهر شیراز یکی از معظلات کنونی است . که طرح های بهسازی و نوسازی در این راستا قابل نقد و متأسفانه نقطه اتکاء مثبتی فراروی مسئولین برای انجام اقدامات جدی در این زمینه قرار نمی دهد. طرح های بهسازی و نوسازی در بافت های قدیم، مداخله در زندگی ساکنین آنهاست. طرح های بهسازی و نوسازی بافت های قدیمی در ایران تا دهه 1370، غالبا در چارچوب طرح های جامع وتفصیلی صورت می گرفت اما در سال های اخیر به اشکال طرح های باززنده سازی،روانبخشی، طراحی،ساماندهی و بهسازی و نوسازی توسط سازمان های مختلفی صورت گرفته است. دراین مقاله ضمن بررسی طرح های بهسازی و نوسازی بافت قدیم شهرها وبا تاکید بر بافت قدیم شهر شیراز به معرفی مسائل ومشکلات بافت قدیم شهر شیراز پرداخته و به ارزیابی و ارائه راهکار های در جهت بهسازی و نوسازی این محله و ارائه ضوابطی جهت طراحی در آن به عنوان یک فضای میان افزا می پردازیم.

کلیدواژه ها:

معیار های راهبردی ، توسعه بافت تاریخی ، نوسازی ، شهر شیراز