بررسی معماری پایدار به عنوان مولفه ای ریشه ای از اصل معماری ایرانی_اسلامی

مفاهیم پایداری در معماری، مبحث تازه ای را به نام معماری پایدار یا معماری اکولوژیکی یا معماری سبز یا معماری زیست محیطی باز کرده است، که همگی اینها دارای مفهوم یکسانی بوده و بر معماری سازگار با محیط زیست دلالت دارند. پایداری بی هیچ واسطه ای همان مسیری است که معماری بایستی در آینده نزدیک به آن دسترسی پیدا کند. این نوع معماری باید تداعی کننده احساس انسانها نسبت به طبیعت باشد. اینکه چگونه خانه هایمان را طراحی و مصالح آن را انتخاب کنیم از مهمترین مسائلی است که آینده ساختمان سازی هایمان راتحت تاثیر قرار می دهد. تمامی طراحی هایی که در رابطه با سیستمهای پایدار انجام می شود، باید بتواند به نحوی پیش بینیهای لازم را برای آینده انجام دهد. هدف اصلی توسعه پایدار تامین نیازهای اساسی بهبود ارتقاء سطح زندگی برای همه حفظ و اداره بهتر زیست بومها و آینده ای امن تر و سعادتمندتر ذکر شده است.لیکن موضوع این است که با تغییراتی که بشر در محیط و بستر طبیعی خود پدید آورده است به چنان مرحله بحرانی از تاریخ خود رسیده است که ادامه حیات سالم در کره زمین را مستلزم تجدید نظر در فرضیاتی قرار می دهند که مدلهای رایج برنامه ریزی و توسعه بر پایه آنها قرارگرفته اند. با توجه به لزوم شناخت معماری پایدار در جامعه امروز، در این مقاله به طور کلی اصول طراحی معماری پایدار مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

توریست ، معماری پایدار ، پایداری ، توسعه پایدار ، توسعه سبز