نقش فضای جمعی در حفاظت و نگهداری محلات تاریخی نمونه موردی محله درب شازده

انسانها همواره با ایجاد فضاهای جمعی در شهر، نیاز ذاتی خود را به برقراری روابط اجتماعی برآورده کرده اند. حیات جمعی فرصتی جهت رها شدن از تنش های زندگی روزمره، گردهمایی افراد و گروههای مختلف و برقراری تعاملات اجتماعی بینآنها در فضا است.. فضای جمعی یکی از اصلی ترین فضاهای شهری است که حیات مدنی در آن جریان یافته و بعد متعالی روابط مردمی در آن متجلی می گردد. متاسفانه رشد روز افزون جمعیت، فضا های شهری را دستخوش تغییراتی بسیار کرده که این تغییرات در بافت تاریخی سبب فرسودگی شده و جلوگیری از فرسودگی مراکز تاریخی و حفاظت از آن، ضرورت واهمیت بررسی موضوع را ایجاد می نماید. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش فضای عمومی در باززنده سازی وبهسازی محله تاریخی انجام گرفته است، که برای انجام این پژوهش، محله درب شازده به عنوان نمونه ، مورد مطالعه قرار گرفته است. شیوه تحقیق در این پژوهش به صورت ترکیبی می باشد و روش جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و مشاهده غیر مستقیمو میدانی است، که در روش غیر مستقیم، پرسشنامه مربوط به بافت تاریخی تهیه و تنظیم و بین 021 نفر از ساکنین به صورت تصادفی توزیع گردیده است مقدار پایایى پرسشنامه 478 . به دست آمده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد، فضای عمومی در باززنده سازی و بهسازی بافت تاریخی موثر است و این امر سبب کاهش فرسودگی آن مکان می شود. با بررسی ویژگی های موثر درفضای عمومی به این نتیجه رسیدیم که تعاملات اجتماعی، دوستی، تعاون و همکاری، آرامش و شادی، جذابیت فضا و شناخت افراد در بافت تاریخی می تواند سبب حفاظت این بافت تاریخی گردیده است.

کلیدواژه ها:

روابط اجتماعی ، حیات مدنی ، فضای شهری ، فرسودگی ، بافت تاریخی