طراحی مجتمع های اقامتی تفریحی و گردشگری با رویکرد معماری بومی

گردشگری، صنعتی گسترده، عظیم و رو به رشد در عرصه فرهنگ و اقتصاد جهان است که به عنوان صنعتی نوپا در سال های اخیر تاثیرات زیادی بر وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جهان داشته است. ایجاد اشتغال، ارز آوری، تعادلمنطقه ای، کمک به سرمایه گذاری در میراث فرهنگی، بهسازی محیط و ... از جمله مزایای صنعت گردشگری می باشند .نیاز انسان به طبیعت، نیازیست انکار ناپذیر، سفر در طبیعت و هم اقامت در آن و مأنوس شدن با آن در ساختن روح انسان بسیار تأثیر گذارست و معماری از عوامل تعیین کننده نحوه اقامت و بی شک نحوه برخورد او در این اقامت باطبیعت است. جذب گردشگر از جمله امکاناتی است که توجه به معماری بومی در پی خود دارد که در نهایت منجر به پایداری اقتصادی و توسعه آنها میگردد. با توجه به ارتباط عمیق معماری با فرهنگ یک منطقه، ضرورت توجه به طراحی مطلوب مجموعه های تفریحی توریستی در راستای جذب توریست احساس می شود. با توجه به رشد روز افزون گردشگری و گسترش صنعت توریسم ایجاد فضاهایی برای پاسخ گویی به این منظور و همچنین ایجاد مکان هایی سالم برای گذراندن اوقات فراغت بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. لذا در این تحقیق به طراحی مجتمع های توریستی و تفریحی و گردشگری با رویکردی معماری بومی می پردازد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، معماری بومی و مجتمع اقامتی تفریحی