بررسی تاثیر اجرای طرح های جامع و تفصیلی بر بافت فرسوده شهر زنجان

بافت های فرسوده شهری معمولاً در قسمت های قدیمی شهر ها قرار گرفته و به دلیل قدمت، بافت ارگانیک پاسخگوی زندگی مدرن امروزی نیستند و ساکنین خود را جدا از مردم شهر می پندارند.به دلیل توسعه های افقی شتابان شهرها در سال های اخیر اکثر ساکنینقدیمی برای زندگی بهتر محل زندگی قبلی را ترک کرده و به حاشیه های تازه تاسیس پناه می آورند.از سال 1411 و با آغاز تهیه طرحهای جامع شهری و تبدیل شهر ها به سه دسته هسته اولیه، بافت قدیم و بافت جدید نیاز به طرح های مختص به بافت فرسوده بیشتراحساس می شد.در این پژوهش سعی کردیم تاثیر اجرای این گونه طرح ها را بر بافت فرسوده شهر زنجان از طریق روش تحقیق میدانی وپیمایشی و تکمیل 252 پرسشنامه به روش نمونه گیری احتمالی طبقه بندی شده و تحلیل عاملی اطلاعات بدست آمده از طریق نرم افزار مورد بررسی قرار دهیم؛ و ببینم آیا با اجرا شدن آن بافت فرسوده دچار تحولات کالبدی و اقتصادی شده و از فرسودگی کالبدی آن SPSS کاسته شده و آیا این روند ساخت و ساز مغایر با ضوابط طرح تفصیلی مشکلاتی را برای ساکنین بوجود خواهد آورد یا نه. نتایج این پژوهشبیانگر آن است که به دلیل مغایرت ضوابط طرح جامع و طرح تفصیلی تجدیدنظر و طرح بهسازی و نوسازی بافت فرسوده شهر زنجان بایکدیگر و ضعف مشوق ها جهت نوسازی و خروج ساکنین از بافت و تبدیل شدن آن به مکانی جهت کسب سود بیشتر توسط سازندگان و عدم نفع مالی و کالبدی، ساکنین با روند نوسازی و ضوابط طرح ها مخالف هستند و طرح تفصیلی تجدیدنظر و طرح بهسازی و نوسازی بافت فرسوده در نوسازی بافت فرسوده شهر زنجان موفق نبوده اند

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، نوسازی ، بهسازی ، بازسازی