تدوین اصول حاکم بر طرح های بازیابی سواحل در عصر جهانی شدن

مفهوم جهانی شدن در سالهای اخیر، ادبیات نظری مطالعات شهری را به طور جدی تحت تاثیر قرار داده است . طرح مفهوم شهرجهانی و شناسایی منافع مرتبط با این شهرها در شهرسازی نوین، سبب شده است تا بسیاری از دولتها و نیزحکومتهای شهری، به منظور تقویت موقعیت شهرهای خود به عنوان شهرهای جهانی تلاش نمایند؛ تمامی این تلاشها بر ضرورت ارتقای توان رقابت شهرها برای جذب سرمایههای در گردش عصر جهانی شدن تاکید دارند . ارتقای سطح رقابت پذیری از طریق مداخلات کالبدی و ایجاد محیطهرای امرن و جرذاب بررای جرذب سررمایه گذاران، کارگزاران و جهانگردان به عنوان نشانه ای برای بازگشت سرمایه، در صدر اهداف فرایند جهانی شدن قرار گرفته است. در این راستا، بسیاری از شهرها به منظور ارتقا نقش خود در این فرایند، اقدام به بازسازی و تغییر مقیا س عملکرد هایشان نسبت به گذشته نموده اند. بنادر و سواحل بسیاری از شهرها عرضه کننده نمونه هایی بی بدیل از تغییر نقش شهرها در فرایندجهانی شدن هستند. این مطالعه تلاشی است برای جکب توجه به نقشی که طراحی شهری مری توانرد در تقویت سطح رقابت پذیری شهرها در عصر جهانی شدن ایفا نماید. در این پژوهش با استفاده از روش تفسیری تحلیلی ضمن تبیین موضوع و جنبه های نظری مرتبط با تأثیرات جهانی شدن بر شهرها بطور عام و تاثیر آن بر طرح های بازیابی سواحل بطور خاص )طر ساحل هنگکنگ، طر بازسازی ساحل شانگهای، طرح پارک ساحلی سن گوئیکیانو ونیز، طرح سراحل پیتسبورگ(، تلاش میشود تا نحوه پاسخگویی طر های شهری به این تاثیرات جهانی را مورد بررسی و ارزیابی قرار دهد و به تدوین فرآیندهایی راهنما، برای هدایت طرحهای بازیابی سواحل به سمت جهانی شدن بپردازد

کلیدواژه ها:

جهانی شدن ، شهرهای جهانی ، بازیابی سواحل ، طراحی شهری