بررسی شکنندگی سکوی دریایی در طول زمان در اثر خوردگی توسط آنالیز دینامیکی افزایشی

سکوهای نفتی با توجه به محیط نصب و بهرهبرداری دائما در معرض عوامل محیطی مانند خوردگی قرار دارند، این مساله باعث کاهش ضخامت اعضای سکو و در نتیجه کاهش عملکرد این سازهها در زلزله خواهد شد. یکی از روشهایپیشگیری از خوردگی در سکوها افزایش ضخامت اعضا متناسب با میزان خوردگی در طول عمر سازه است. برای ارزیابی میزان بهبود رفتار سازه در طول زمان در اثر افزایش ضخامت اعضا میتوان از روشهای مختلف تحلیل بهره برد که یکی از بهترین این روشها تحلیل دینامیکی افزایشی است که در آن با مقیاس کردن رکوردها کل محدوده رفتاری سازه از مقادیر الاستیک تا حد شکنندگی سازه را تحت پوشش قرار داد. در این مطالعه رفتار یک سکوی دریایی از نوع جاکت در دو حالت با افزایش ضخامت اعضا و بدون آن توسط آنالیز دینامیکی افزایشی و با استفاده ازمنحنیهای IDA بررسی شده است، هر یک از این دو حالت در دونقطه زمانی ابتدای ساخت سکو و پنجاه سال پس از آن مورد ارزیابی قرار میگیرد و با استفاده از تحلیل دینامیکی افزایشی و تعریف سطوح عملکرد سکو به بررسی رفتار سازه پرداخته میشود. نتایج بدست آمده نشان میدهد در مدل بدون افزایش ضخامت، شکنندگی سازه پس از پنجاه سال به میزان قابل توجهی افزایش مییابد، اما در مدلی که ضخامت اعضا افزایش داده شده تغییر در رفتار سازه پس از پنجاه سال چندان محسوس نیست.

کلیدواژه ها:

سکو ، جاکت ، خوردگی ، آنالیز دینامیکی افزایشی ، اندرکنش شمع خاک