مقایسه گیاهان دیپلویید و تتراپلویید با تاکید بر پایه های مرکبات

امروزه روش دو برابر کردن کروموزوم ها، به طور وسیعی در برنامه های اصلاحی گیاهان استفاده می شود. القای پلی پلوییدی در گیاهان وسیله ای در جهت افزایش سازش ناپذیری محسوب شده و باعث ایجاد تغییرات آناتومیکی و ساختمانی آنها می گردد. در پلی پلوییدی اندام های مختلف گیاه از قبیل کاسبرگ ها ، گلبرگ ها ، پرجم ها و بذور افزایش رشد نشان می دهند. گیاهان تتراپلویید نسبت به انواع دی پلویید ها خود به طور معمول رشد رویشی بیشتر، ساقه های درشت تر، برگ های کلفت تر و گل های بزرگتر یا گلبرگ های ضخیم تر دارند. در اغلب گونه های گیاهی، گیاهان دارویی و معطر، پلی پلویید سبب افزایش اندازه سلول ها و در نتیجه بزرگ تر شدن اندام های رویشی و زایشی آنها می شود. درختان مرکبات معمولاً از طریق پیوند زدن بر روی پایه های مناسب تکثیر می شود. گیاهان پلی پلویید مرکبات اغلب به عنوان پایه در درختان میوه استفاده می شود به دلیل رشد قوی تر و مقاومت زیادتر شود عملکرد بیشتر می شود.

کلیدواژه ها:

پلی پلوئیدی ، کلشی سین ، مرکبات ، صفات رویشی و بیوشیمیایی