بررسی وضعیت بیکاری و اشتغال در چند سال اخیر: عوامل موثر بر اشتغال زایی

موضوع اشتغال و دستیابی افراد به شغل مورد نظر از اساسی ترین نیازهای یک جامعه محسوب می شود یکی از اهداف کلان توسعه در اغلب کشورها و از جمله کشور ما ، کاهش بیکاری و توسعه فعالیت های شغلی است . بیکاری به عنوان یک پدیده مخرب اجتماعی ، اقتصادی ، فرهنگی مطرح بوده و رفع آن همواره ، از جمله دغدغه های اساسی برنامه ریزان بوده است بدین روی ، بهره برداری کامل و مناسب از منابع انسانی هر کشور باید به عنوان یکی از اهداف راهبردی توسعه در نظر گرفته شود . مقاله حاضر به دنبال شناخت و ریشه یابی وضع موجود بیکاری و اشتغال کشور از سال 1384 تا 1391 بوده است و همچنین به بررسی میزان اشتغال در بخش های سه گانه اقتصاد پرداخته است. در کشور ما مسئله اشتغال از وضعیت چندان مطلوبی برخوردار نیست و نرخ بیکاری در کشور ما رقم بالایی را نشان می دهد به طوری که 11.5 درصد در سال 84 به درصد در سال 91 رسیده است و در این میان بالاترین نرخ بیکاری به نیروی جوان اختصاص دارد به طوری که طبق آمار ، درصد بیکاری در بین جوانان 2405 درصد در سال 91 می باشد که رقم بالایی را نشان می دهد . بررسی مقایسه نرخ بیکاری در استان های مختلف کشور در سال 91 تفاوت فاحشی را نشان می دهد به طوری که استان های خراسان جنوبی خراسان رضوی ، کرمان ، گلستان به ترتیب 8.9 ، 8.7 ، 6.4 7.8 درصد دارای کمترین میزان نرخ بیکاری در استان های لرستان ، ایلام ، فارس ، کرمانشاه به ترتیب با ، 16.2 ، 16.8 ، 17.3 ، 20.2 درصد دارای بال ترین میزان نرخ بیکاری می باشند در بین اشتغال در بخش های سه گانه اقتصادی در کل کشور ، بخش خدمات با 47.2 درصد بیش ترین سهم اشتغال را به خود اختصاص داده است و در مراتب بعدی ، بخشهای صنعت با 33.4 درصد و کشاورزی 15.4 درصد قرار دارند. نتایج تحقیق نشان می دهد که هر چند نرخ بیکاری در برخی از استان ها کاهش محسوس را نشان داده، ولی با این حال نرخ بیکاری در کشور رقم بالایی را نسبت به کشورهای توسعه یافته و بیشتر کشورهای در حال توسعه دارد و دلیل آن نیز رشد روزافزون جمعیت و افزایش عرضه نیروی کار و همچنین پایین بودن ظرفیت تولید می باشد . روش مطالعه این تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی و کمی و شیوه جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و با استناد به آمارهای رسمی مرکز آمار ایران می باشد.

کلیدواژه ها:

بیکاری ، اشتغال ، نرخ مشارکت ، نیروی انسانی