موافقتنامهی کشاورزی سازمان تجارت جهانی و تبعات آن بر بخش کشاورزی ایران

بخش کشاورزی برای نخستین بار در سند موافقتنامهی مربوط به دور اروگوئه، در چارچوب قوانین تجاری سازمان تجارت جهانی گنجانیده شد که منجر به تصویب موافقتنامهی کشاورزی گردید . در مطالعهی حاضر، ضمن تشریح موقعیت ایران در رقابت بینالمللی، به تبعات موافقتنامهی کشاورزی بر بخش کشاورزی ایران در سه زمینهی ” حمایتهای داخلی “ ، ” یارانههای صادراتی “ و ” دسترسی به بازار “ پرداخته شده است . مهمترین نتایج این پژوهش گویای این است که برخلاف حمایت نهادهای، حمایت قیمتی محصولات بر اساس نرخ آزاد، اغلب منفی بوده، و حجم صادرات یارانهدار نیز کم است . همچنین معادل تعرفهای اغلب محصولات کشاورزی، بسیار نازل و حتی منفی است و انحصار دولت در بازرگانی خارجی به عنوان یکی از مهمترین موانع غیرتعرفهای اعمال شده بر واردات برخی از محصولات اساسی غذایی محسوب میشود

کلیدواژه ها:

سازمان تجارت جهانی ، کشاورزی ، موافقتنامهی کشاورزی ، ایران