مقایسه روش های زمین آماری در برآورد شوری خاک سطحی (مطالعه موردی:هشتگرد استان البرز)

با توجه به اهمیت آگاهی از نحوه پراکنش مکانی شوری خاک به منظور تعیین تناسب اراضی برای کاشت و یا تعیین میزان آب لازم برای آبشویی در اراضی شور و از طرفی مشکلات و هزینه های اندازه گیری صحرایی این دادهها، یافتن راهکار مناسب در تخمین این پارامتر امری ضروری است و تهیه نقشه پهنهبندی تغییرپذیری شوری نقش مهمی در اقدامات اصلاحی خاک دارد. هدف از این پژوهش، ارزیابی و تحلیل تغییرپذیری مکانی شوری خاک سطحی با استفاده از تکنیکهای زمین آماری در سطح اراضی هشتگرد واقع در استان البرز میباشد. زمین آمار یکی از روشهایی است که امروزه برای بررسی تخمین متغیرهای خاک به کار میرود. به همین منظور 55 نقطه برداری مشخص شده و نمونه های خاک از عمق 0 الی 30 سانتیمتری جمعآوری شده و پس از انتقال نمونه ها به آزمایشگاه مقدار هدایت الکتریکی عصاره اشباع خاک ECe اندازه گیری شد. موقعیت نقاط یاد شده با استفاده از سیستم موقعیتیاب جهانی GPS مشخص و شناسایی گردید. به منظور درونیابی و پیشبینی شوری در منطقه مورد نظر سه روش زمین آماری کریجینگ معمولی، کریجینگ عمومی و کوکریجینگ مورد مقایسه قرار گرفتند و مقایسه این روش ها با استفاده از شاخصهای ارزیابی تقاطعی که شامل میانگین ریشه مربعات خطا، میانگین خطای بیاس و میانگین خطای واقعی میباشد، مورد بررسی قرار گرفت.در روش کوکریجینگ ازباندهای تصاویر ماهوارهای ETM+8 استفاده شده و باند 4 با بیشترین ضریب همبستگی به عنوان متغیر کمکی انتخاب شد. در نهایت بهترین روش در تخمین شوری خاک، روش کریجینگ عمومی با بیشترین دقت و کمترین خطا شناسایی شد و پهنه بندی شوری در منطقه به این روش انجام گرفت.

کلیدواژه ها:

شوری خاک ، تغییر پذیری ، روش درون یابی ، هشتگرد